خطرهای ناشی از بیماری دیابت را جدی بگیرید!
در مطالب گذشته گفتیم که دیابت یک بیماری خطرناک است، باید خطرهای ناشی از بیماری دیابت را جدی بگیرید! اگر از خودتان می‌پرسید که آیا من می‌توانم خطرهای ناشی از بیماری دیابت را نادیده بگیرم، چون فکر کردن به آنها مرا می‌ترساند؟ پاسخ این سوال خیر است.
زیرا اگر حالا و در زمان حال کاری برای آن انجام دهید، جلوی مشکلات از پا درآورنده بیماری دیابت را خواهید گرفت. تنظیم کردن رژیم غذایی، ورزش و تحرک بدی، و دارو (اگر دارو مصرف می کنید) برای آوردن میزان قندخون به حد نزدیک به نرمال، شما را کمک می‌کند که مشکلات این بیماری را به تاخیر اندازید و یا دچار آنها نشوید.
تحقیقات علمی این مسئله را نشان داده است این بسیار عادی است که مردم از پیر شدن و یا علیل شدن بترسند و این ارتباطی با این که آنها دیابت داشته باشند یا نه، ندارد.
ما همه دوست داریم تمام روزهای زندگی خود را به سلامت زندگی کنیم و تا آخرین لحظه کاملاً کارایی و استقلال خود را داشته باشیم. اما این که به عواقب بیماری دیابت فکر نکنیم، باعث نخواهد شد که این مشکلات از بین بروند. اگر کاری کنید که نتیجه را عوض کنید،
این عمل به شما آرامش ذهن خواهد داد، و می توانید بدون ترس به زندگی خود ادامه دهید. دانستن این که دیابت چه مشکلاتی می تواند به همراه داشته باشد، اطلاعاتی است که می تواند به شما این قدرت را بدهد که جلوی وقوع این مشکلات را بگیرید.
عوارض بیماری دیابت
عوارض دیابت را می توان به دو نوع عوارض زودرس و عوارض دیررس تقسیم نمود.
عوارض زودرس
عوارض زودرس دیابت شامل موارد زیر هستند:
- هیپوگلیسمی (کاهش قند خون به 70 میلی گرم در دسی لیتر و کمتر)
- هیپوگلیسمی ممکن است به علت مصرف زیاد انسولین یا قرص های پایین آورنده قند خون، کم خوردن یا حذف یک وعدۀ غذی اصلی و یا میان وعده و فعالیت بدنی زیاد ایجاد شود.
- علائم هیپوگلیسمی شامل احساس ضعف یا گرسنگی، رنگ پریدگی، عرق سرد، طپش قلب، سرگیجه، گیجی، خواب آلودگی و در موارد شدید بیهوشی است.
اقدام لازم:
- اگر بیمار بیهوش نشده باشد باید به وی چند حبه قند یا یک مادۀ غذایی شیرین بدهید.
- اگر بیمار بیهوش باشد، باید وی را در وضعیتی قرار دهید که راه تنفسی او باز باشد . در حالت بیهوشی هیچ مادۀ غذایی نباید از طریق دهان داده شود و بلافاصله او را به اورژانس انتقال داده و یا از مرکز اورژانس کمک بخواهید.
عوارض دیررس
عوارض دیررس دیابت بتدریج و در صورت عدم کنترل قند خون بالا بوجود می آیند. مهم ترین عوارض به شرح زیر است:
عوارض قلبی عروقی
عوارض قلبی عروقی شامل افزایش فشارخون و افزایش احتمال سکته های قلبی و مغزی است. با کنترل مطلوب قند خون می توان از بروز مشکلات قلبی و عروقی پیشگیری کرد.
عوارض عصبی
عوارض عصبی از عارضه های طولانی مدت دیابت است که معمولا نیمی از افراد دیابتی از این عارضه رنج می برند. این عوارض به صورت های مختلف بروز می کنند از جمله:
- مورمورشدن، درد، بی حسی یا ضعف در دست و پاها
- مشکلات گوارشی مانند احساس پری شکم، تهوع، استفراغ، اسهال و یبوست
- مشکلات ادراری
- مشکلات جنسی مانند بی میلی جنسی
- سرگیجه و غش‌کردن
- ازدست رفتن حس درد به طوری که حتی در حملات قلبی فرد ممکن است درد را حس نکند
- افزایش یا کاهش تعریق
- دوبینی و یا فلج یک طرف صورت
عوارض کلیوی
در سیر بیماری دیابت و عدم کنترل مطلوب آن، احتمال آسیب به کلیه ها زیاد است به طوری که قادر به تصفیه کامل خون نبوده و مواد زاید در بدن تجمع پیدا می کنند و در صورت عدم درمان مناسب، کلیه ها به سمت نارسایی پیش می روند و حتی ممکن است نیاز به دیالیز و پیوند کلیه ایجاد شود.
میزان قند خون، ژنتیک و فشارخون در بروز این عارضه موثر هستند. بنابراین هرچه کنترل قند و فشار خون بهتر باشد، احتمال بروز این عارضه کم تر می شود. نشانه‌ها و علایم این عارضه خیلی دیر خود را نشان می‌دهند و گاه خیلی هم اختصاصی نیستند.
مانند ورم کردن پاها و زیر چشم ها، به اختلال شدید خواب، کم اشتهایی، احساس ناراحتی در معده و ضعف و اختلال تمرکز.
مشکلات چشمی
همان طور که گفته شد، دیابت به عروق صدمه می زند و عروق چشمی هم از این قاعده مستثنا نیستند. بنابراین ممکن است آب‌سیاه ( گلوکوم)، کدورت عدسی (آب‌مروارید) و اختلالات عروقی شبکیه (رتینوپاتی)؛ خونریزی در شبکیه چشم و حتی کم بینایی و نابینایی بروز کند.
مشکلات اندام تحتانی
مشکلات و عوارض ایجاد شده در پا به وسیله دیابت به حدی است که از این عارضه به عنوان پای دیابتی یاد می شود. این عارضه معمولا وقتی ایجاد می شود که مشکلات عصبی در پا رخ داده باشد که به کاهش حس در پا منجر می شود، در واقع در اثر کاهش حس، فرد دیابتی متوجه بروز زخم ها و ضربات وارده بر پاهای خود نمی شود و در صورت غفلت این زخم گسترش می یابد.
از طرفی آسیب عصبی موجب تغییر در ظاهر پاها و انگشتان فرد دیابتی می شود که این امر به افزایش در معرض آسیب قرارگرفتن پاها می انجامد. از طرفی دیابت موجب خشک شدن و ترک خوردگی پوست پا می‌شود.
اگر زخمی در پا ایجاد شود دیرتر از زخم پای افراد سالم خوب می شود و دلیل آن هم کاهش و کندی جریان خون در افراد دیابتی است که بهبود زخم را به تاخیر می اندازد.
