بیماری میگرن چیست؟ 9 اتفاقی که همراه میگرن وجود دارد
افرادی که به میگرن مبتلا هستند اغلب تعریف درستی از این سردردهای جدی ندارند. هر کسی که یکبار این سردردها را تجربه کرده باشد می‌داند که میگرن، یک سردرد معمولی نیست. میگرن یک نوع بیماریست و با سردرد کاملا تفاوت دارد. علائم حمله‌ی میگرن که شامل درد؛ ضعف، حالت تهوع، تاری دید، سرگیجه و حساسیت شدید نور و صدا و بو است می‌تواند برای چندین روز ادامه داشته باشد.
متاسفانه درک مناسبی از بیماری میگرن برای افراد در جامعه وجود ندارد و علاوه بر این دامنه‌ی علائم در حملات میگرن گسترده است. به همین دلیل افرادی که هرگز تجربه‌ی حملات میگرنی نداشته‌اند از درک اثرات روحی و اجتماعی عمیق این بیماری‌ها ناتوان‌اند و از طرف دیگر افراد مبتلا به میگرن نیز در مقابل بسیار حساس هستند و معمولا اراده یا تمایلی به انجام آنچه که برای کنترل بیماری لازم است از خود نشان نمی‌دهند. خوشبختانه افرادی نیز هستند که با وجود تجربه‌ی تعداد زیادی از حملات میگرنی اما همچنان خوشحال و قوی هستند.
در ادامه این مطلب چند نکته درباره میگرن و اتفاقاتی که برای مبتلایان به میگرن می‌افتد را بررسی کرده‌ایم. خواندن این مطلب برای افرادی که به میگرن مبتلا نیستند نیز توصیه می‌شود، زیرا با خواندن این توضیحات می‌توانم شرایط مبتلایان به میگرن را بهتر و بیشتر درک کنیم.
1. میگرن چیزی بیش از یک سردرد است
لیزا جاکوبسن 59 ساله که برای مدت 25 سال به میگرن مبتلا بوده و از 4 سال قبل بهبود یافته است می‌گوید: اغلب مردم فکر میکنند که میگرن فقط یک سردرداست. زیرا این تنها چیزی است که در مورد این بیماری می‌دانند. لیزا توضیح می‌دهد که: میگرن یک بیماری واقعی است و یک اختلال عصبی محسوب می‌شود. اما هیچ کس تا زمانی که درگیر آن نباشد قادر به درک شرایطی که بیمار تحمل می‌کند نیست. این بدان خاطر است که میگرن شبیه یک بیماری نامرئی است چون هیچ کس درد، تهوع و حساسیت به نور و صدا و بو یا لمس را نمی‌بیند.
در میان افرادی که به میگرن مبتلا هستند طیف گسترده‌ای از علائم وجود دارد که شدت و ضعف هر یک از آنها نیز بسته به شرایط جسمی بیمار متفاوت است و بسیاری از افراد مبتلا به میگرن از توضیح وضعیتی که درآن هستند عاجزند وهمین باعث شده تا این افراد از نظر جامعه افرادی ضعیف و غیر قابل اعتماد باشند نه افرادی که واقعا بیمار هستند. علاوه بر این بسیاری از بیماران هنگام توضیح علائم و حالاتی که در بیماری تجربه میکنند ترجیح میدهند که شرایط را با کمترین میزان شدت بازگو کنند.
برای افراد مبتلا به میگرن آسانتر است که آن را به عنوان بیماری دیگری معرفی کنند تا اینکه در مورد شرایط واقعیشان برای دیگران توضیح بدهند!
2. علائم میگرن می‌تواند ادامه داشته باشد
علائم میگرن می‌تواند روزها قبل و یا در طول حمله و حتی پس از آن ادامه داشته باشد! هیچ شواهد علمی برای توضیح و اثبات طول دوره‌ی حمله‌های میگرنی وجود ندارد و به همین دلیل است که بیماران نمی‌دانند که علائم یک حمله ممکن است برای چه مدت ادامه داشته باشد. این یک اختلال طیفی است به این معنی که حمله‌ی میگرن ممکن است خفیف باشد یا خیلی شدید که تا چندین روز طول بکشد و نیاز باشد که بیمار در بیمارستان بستری شود.
مرحله‌ی اول میگرن که ممکن است بین یک یا دو روز طول بکشد با علائمی مثل یبوست، گردن درد، تشنگی، تغییرات خلق و خو آغاز می‌شود و امکان دارد با همین علائم و یا حتی بدون هیچ علائم عصبی وبصری شناخته شده‌ایی از 4 تا 72 ساعت طول بکشد و مرحله‌ی نهایی حمله‌ی میگرن اغلب شامل گیجی، ضعف و سرگیجه است که ممکن است 24 ساعت طول بکشد.
طی مرحله‌ی نهایی از حمله‌ی میگرن که اغلب به عنوان "میگرن حاد" شناخته می‌شود انرژی زیادی از بدن بیمار می‌گیرد به طوری که او نیاز دارد چند روز فقط استراحت کند تا بتواند به حالت عادی برگردد.
3. برای بعضی افراد علائم میگرن هیچ وقت از بین نمی‌رود
تعداد کمی از افراد مبتلا به میگرن وجود دارند که بیماری آنها به صورت مزمن است یعنی پانزده (یا بیشتر) روز از هر ماه و هر بار بین 4 تا 72 ساعت حمله‌های میگرنی را برای هوشی بیش از سه ماه تحمل میکنند که حداقل هشت روز از این مدت همراه با علائم اضطراب میگرنی همراه است. این تحقیقات توسط رابرت کوان (Robert P. Cowan, MD) استاد پزشکی اعصاب و مدیر برنامه‌ی سردرد در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا به اثبات رسیده است .
برطبق تحقیقات بنیاد آمریکایی میگرن (American Migraine Foundation). حدود یک درصد از افراد جامعه از میگرن مزمن رنج می‌برند و براساس مطالعات محققان این بنیاد هر سال حدود 2/5 درصد از افرادی که دارای میگرن اپیزودیک و دورهایی هستند بیماریشان به میگرن مزمن تغییر وضعیت می‌دهد و پیشرفت می‌کند. یکی از مبتلایان به می‌گویدگخ دوره‌های حمله‌ی میگرنی به طول 25 روز در یک ماه داشته که با علائمی همچون حالت تهوع، خستگی؛ حساسیت به نور و صدا، حساسیت پوست سر همراه بوده است او اضافه می‌کند که حتی گاهی در طول دوره‌ی حمله‌ی دچار وزوز گوش می‌شده است و در گوشش زنگ داشته است.
این علائم با وجود داروهایی که برای پیشگیری از حمله‌ی میگرن نیز مصرف می‌کرده است از بین نمیرفته و تنها بعضی اوقات کاهش می‌یافته. او همچنین اضافه می‌کند که من حمله‌های میگرنی داشته‌ام که به مدت 400 روز طول کشیده و هرکس به تناسب شرایط جسمی ممکن است دروه‌های متفاوت از این حمله‌ها را تجربه کند.
4. درمان قطعی برای میگرن وجود ندارد
دکتر کوان توضیح می‌دهد زمانی که حمله‌ی میگرنی عود می‌کند ما برای بیماران داروهای تجویز می‌کنیم که وابستگی ایجاد نمیکنند و می‌توانند درد را به میزان قابل توجهی کاهش دهند اما این داروها به طور مداوم و برای تمامی بیماران کارایی ندارند.
بیش از 250 درمان برای میگرن تا به امروز شناسایی شده است که هر یک از ما به عنوان بیمار واکنش متفاوتی نسبت به آنها داشته‌ایم او اضافه می‌کند که داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن و استامینوفن نیز به هیچ عنوان پاسخی برای دردهای میگرنی نیستند او می‌گوید که میگرن یک بیماری عصبی است نه یک سردرد معمولی.
5. در اغلب مواقع نمی‌توان از حملات میگرن پیشگیری کرد
دکتر کوان می‌گوید: بسیاری از افراد که تجربه‌ی حملات میگرن را دارند متوجه می‌شوند زمانی که اقداماتی در جهت ایجاد نظم در برنامه و سبک زندگی شخصی‌شان داشته باشند، بهبود علائم حملات را تجربه میکنند. این اقدامات برای ایجاد یک برنامه‌ی منظم، سازگار و قابل پیشبینی، شامل نظم در تغذیه، خواب و ورزش است. اما این را هم باید در نظر داشت که میزان مزایای این روش در افراد مختلف می‌تواند متفاوت باشد.
به گفته برخی از مبتلایان میگرن با اینکه تمام دستورات خودمراقبتی را به صورت منظم انجام میدهند اما هنوز هم حمله‌های مزمن میگرن را تجربه میکنند!
به همین دلیل محققان نگران هستند که تاکید و توصیه بر روی مزیت‌های این برنامه بیشتر باعث ایجاد نگرانی در بیماران شود مثلا در اکثر مواقع بیمارانی که برنامه‌ی منظم برای خواب ندارند نگران تشدید حملات میگرنی‌شان هستند البته ممکن است که این اتفاق روی ندهد و به هر حال این مراقبت‌ها به هیچ عنوان درمان نیستند.
برخی از از مبتلایان میگرن می‌توانند یک نوع غذای خاص را که باعث تحریک حملات میگرنی‌شان می‌شود را شناسایی کنند این در حالی است که اکثر افراد دارای چندین محرک به صورت همزمان برای حملاتشان هستند و متاسفانه این قابل شناسایی و یا پیشگیری نیست. مثلا اگر شما زن باشید و عامل تحریک حملات عصبی در شما یک محرک هورمونی باشد این به هیچ عنوان قابل اجتناب نبوده و از کنترل شما خارج است و یا اگر محرک حمله‌ی میگرنی شما عاملی همچون فشار هوا باشد نیز به همین صورت شما کنترلی بر تشدید آن ندارید و نمی‌توانید از آن جلوگیری کنید.
6. افراد مبتلا به میگرن در اکثر موارد احساس تنهایی میکنند
افرادی که به میگرن مبتلا هستند اغلب اوقات احساس میکنند که هیچکس شرایط آنها را درک نمیکنند، اغلب مردم آنچه که بیماران میگرنی تجربه میکنند را نمی‌فهمند چون چیزی در مورد آن نمی‌دانند . حتی فکر می‌کنم نزدیکترین اعضای خانواده بیماران نیز شرایط آنها را به خوبی درک نمیکنند، این حتی شامل پزشکان و شریک زندگی بیمار نیز می‌شود.
هر کسی که تا به حال میگرن را تجربه نکرده باشد، بعید است بتواند درک درستی از شرایط بیماران مبتلا به میگرن داشته باشد. همانطور که برخی از ما نمی‌توانیم به طور کامل صرع و یا پارکینسون را درک کنیم، میگرن هم برای افرادی که به آن مبتلا نیستند همین طور است.
7. میگرن می‌تواند باعث تخریب خانواده، کار و زندگی اجتماعی بیمار شود
بسیاری از بیمارانی که مبتلا به میگرن هستند ممکن است هرگز بهبودی در آنها حاصل نشود و به همین دلیل خیلی از آنها خانواده‌های خود را بخاطر بیماری و وضعیت‌شان از دست داده‌اند. من افراد زیادی را می‌شناختم که به دلیل بیماریشان مجبور بودند تا فرزندانشان را به پدر بزرگ و مادر بزرگ بسپارند و این کار باعث افسردگی و اضطراب در آنها می‌شد زیرا آنها هرگز نمی‌دانند که بیماریشان چه زمان بهبود می‌یابد.
در شرایط بدتر فرد ممکن است به دلیل بیماری کار خود را نیز از دست بدهد. داستانی که بارها و بارها از بیماران مختلف شنیده شده است، اینکه یک نفر که دچار حمله‌ی میگرنی است در تماس با بیمارستان سالم تشخیص داده می‌شود و دکترها او را برای ماندن در بیمارستان مجاز نمی‌بینند. این نگرانی فقط از طرف کارفرمایان نیست بلکه در بسیاری از موراد مردم عصبانی هستند که چرا کارمند و شخص مسئول به طور منظم در پست خود حاضر نمی‌شود. و هیچ کس واقعا متقاعد نمی‌شود که این روند تنها به خاطر میگرن باشد.
افراد مبتلا به میگرن اغلب در طول زمان دوستان خود را از دست میدهند. وقتی که شما مرتب قرارهای ملاقات‌تان را با افراد لغو می‌کنید آنها فکر میکنند که شما آنها را بازی می‌دهید یا اینکه مایل نیستید با آنها رابطه داشته باشید. برای چند لحظه فکر کنید که شما واقعا دوست دارید که همراه دوستان و خانواده‌تان بیرون بروید و خوش بگذرانید و این واقعا سخت است و خیلی افسرده کننده است که به جای این‌ها شما مجبور باشید که درون یک اتاق تاریک دراز بکشید و هیچ کاری نکنید.
این اتفاق دلپذیریست که همه‌ی والدین دوست دارند بچه‌دار شوند، اما برای والدین مبتلا به میگرن این یک اتفاق وحشتناک است ولی می‌بینیم برعکس، این بچه‌های آنها هستند که در بیشتر موارد در نهایت درک و آرامش شرایط والدینشان را می‌فهمند.
8. یافتن یک پزشک مناسب ممکن است کار دشواری باشد
اگر سردرد و بیماری واقعا زندگی شما را مختل کرده است می‌بایستی حتما با شخصی که در مورد آن اطلاع دارد و متخصص است صحبت کنید. عدم وجود متخصص سردرد به اندازهی کافی در کشور و حتی سرتاسر جهان بازتاب دهنده‌ی این واقعیت است که میگرن به طور جدی یک بیماری تلقی نشده است. اغلب پزشکان تمایلی به انتخاب این زمینه برای تحیلات تکمیلی و پژوهش ندارند. چون که آنها معتقدند که این فقط یک سردرد ساده است.
9. زندگی با میگرن باعث شجاعت و انعطاف‌پذیری فرد مبتلا می‌شود
تصور کنید چقدر سخت است که مجبور باشید خودتان را از تخت خواب بیرون بکشید آنهم زمانی که هنوز احساس درد می‌کنید و این درحالی است که دیگران فکر میکنند که این تنها یک سردرد عادی است و یا حالتی است که ناشی از اضطراب روزانه است. اما شما باید مبارزه کنید و برای ادامه‌ی مبارزه لازم است که شجاع باشید. شما باید بلند شوید و با صدای بلند درباره‌ی وضعیت‌تان صحبت کنید و حالا وقت آن است که از اتاق تاریک خود خارج شوید و سکوت‌تان را بشکنید.
